De Maine Coon is één van de grootste oorspronkelijke gedomesticeerde natuurlijke kattenrassen. Ze worden gekenmerkt door een bovengemiddelde intelligentie, imposant voorkomen en uitermate vriendelijk karakter.

Geschiedenis

De Maine Coon komt als fenotype van de huiskat al eeuwen voor in New England; Maine en omliggende staten aan de noordoostkust van de Verenigde Staten.

Er zijn veel verhalen over de oorsprong van dit ras. Een populair broodjeaapverhaal is dat de Maine Coon een kruising zou zijn tussen een lynx en een wasbeer. Een ander, veel romantischer alternatief, is die over kapitein Samuel Clough uit Maine, de Franse Koningin Marie-Antoinette en haar katten. Er zijn documenten bewaard gebleven dat tijdens de Franse Revolutie de kapitein meegewerkt zou hebben aan het smeden van complotten om de koningin naar de Verenigde Staten te krijgen. Er waren zes koninklijke langharige katten op het schip, die na de dood van Marie-Antoinette in Maine zijn gebleven en door sommigen worden gezien als voorouders van de Maine Coon.

In werkelijkheid is de Maine Coon een afstammeling van een aantal langharige huiskatten en katten die het gen voor langhaar droegen die al vroeg naar Amerika zijn meegenomen door kolonisten uit Europa. Vanwege het in de winter vaak koude klimaat had en heeft het langharige fenotype daar een voordeel dus komen er relatief veel langharige dieren tussen de huiskattenpopulatie voor.

Uiterlijk

De Maine Coon is een bijzonder grote kat met een halflangharige vacht, een stevig skelet en een lange volle staart. Op latere leeftijd kunnen Maine Coons brede manen en lynx achtige pluimpjes op de oren ontwikkelen. Dit maakt de Maine Coon tot een bijzondere verschijning. Maine Coons zijn met ongeveer vier jaar uitgegroeid qua postuur en wegen dan gemiddeld tussen de 5 en 9 kilo voor katers en 4 tot 6 kilo voor poezen.

Karakter

Ondanks het imposante voorkomen van de Maine Coon is het een bijzonder vriendelijke en energieke kat met een groot sociaal besef naar andere huisdieren en mensen toe. Uitzonderingen daargelaten zijn het relatief zelfstandige katten die goed alleen kunnen zijn. Desalniettemin, als de eigenaar er wel is zal de Maine Coon hem of haar vaak door het huis heen volgen en op een afstandje toekijken naar de bezigheden van het baasje. De Maine Coon niet echt een schootkat; De Maine Coon gaat liever naast of in de buurt van het baasje liggen.

Heel typisch voor de Maine Coon is het creatief gebruik van de voorpoten om zaken vast te pakken, te eten en zelfs deuren te openen. Ook vinden de meeste Maine Coons water erg aantrekkelijk om mee te spelen. Je doet ze een groot plezier met een waterbak met stromend water.

Er kunnen tot op de dag van vandaag nieuwe katten aan het fokbestand van de Maine coon worden toegevoegd, met als voorwaarde dat deze kat daadwerkelijk uit Maine komt en op alle punten aan de fokstandaard van de Maine coon voldoet. Uniek voor het ras is dat het compleet gedocumenteerd wordt via een internationaal onderhouden on-line stambomendatabase zodat iedere eigenaar de afstamming tot de eerste "foundation" dieren in Maine en omstreken kan terugherleiden. Ook kan hiermee de inteeltcoëfficiënt berekend worden zodat de fok gerichter kan plaats vinden.

Gezondheid

Door zijn formaat is het ras gevoeliger dan anderen voor het voorkomen van patellaluxatie en heupdysplasie. Verantwoorde fokkers laten dan ook hun fokdieren via röntgenonderzoek nakijken of respectievelijk de knieschijf een goede groef heeft en goed aangehecht is en de heupkom goed gevormd. Ook komt bij het ras een autosomaal dominante vorm van hartfalen voor, hypertrofische cardiomyopathie (HCM). Voor een tweede erfelijke afwijking, cystenieren (PKD) is een DNA-test beschikbaar. Daarom laten fokkers hun dieren éénmalig op PKD testen en jaarlijks een echografie voor HCM bij een erkende veterinaire radioloog (Nederland) of veterinaire cardioloog (België).

BRON:  Wikipedia